Het is niet te geloven!

Vorig jaar, op 20 augustus 2011, zat ik in Zweden en schreef daar mijn eerste blogberichtje, nadat ik al een korte tijd allerlei blogs aan het lezen was.

Dat berichtje werd door 18 mensen gelezen en er reageerde niemand op. :-)

Maar wat is er sindsdien veel gebeurd!
Niet alleen in mijn leven, waarover ik hier niet ga uitweiden, maar vooral ook door en op mijn blog.

Om te beginnen heb ik er een leuke hobby bij gekregen.
Ik vind het ontzettend leuk om blogs van anderen te lezen en daar inspiratie op te doen en allerlei dingen mee te beleven.
En ik vind het heerlijk om zelf te schrijven over dingen die ik meemaak en/of om dingen te laten zien die ik gemaakt heb of beleefd of gewonnen of gekocht of gewoon zomaar gekregen, want ja, dat gebeurt ook in blogland.
Het allerleukste vind ik het als mensen niet alleen komen lezen, maar zelfs de moeite nemen om te reageren. Door die reacties lijkt het soms net alsof je echt contact met mensen hebt, terwijl het eigenlijk allemaal alleen maar virtueel is natuurlijk.
Hoewel: ik ben al een keer bij een medeblogster op bezoek geweest die ik daarvoor nog nooit gezien had. En dat was ontzettend gezellig.
En soms denk ik stiekem: die of die blogster zou ik ook weleens in het echt willen zien, want dat lijkt me een fijn mens.

Ik had nooit gedacht dat ik na een jaar al 157 volgers zou hebben. Dat is toch een hele eer? Plus nog de mensen die mijn blog op een andere manier volgen en regelmatig langskomen.
Er zijn dagen bij dat ik wel meer dan 200 pageviews heb en dan worden die van mezelf niet meegeteld.
En sommige berichten zijn al bijna 500 keer gelezen!
Ik kan het eigenlijk bijna niet geloven, maar de statistieken zeggen het. En ik geniet ervan.

Om te vieren dat mijn blog een jaar bestaat, heb ik een give-away in het leven geroepen. Maar die loopt nog niet erg goed, helaas.
Ik hoop dat dat ligt aan het feit dat de timing ervan tamelijk slecht was, aangezien bijna iedereen die regelmatig op mijn blog langskomt op vakantie was of is.
Maar misschien vinden mensen het helemaal niet leuk om een handgemaakte fotokaart te krijgen. Dat kan natuurlijk ook.
Toch ben ik niet van plan om enorme weggevers in het leven te gaan roepen en al helemaal niet om daardoor nieuwe volgers te krijgen. Ik wil het graag houden bij kleinigheden en mensen mogen volger bij mij worden als ze het leuk vinden om op mijn blog langs te komen, maar niet om daar iets mee te kunnen winnen.

Daarom: wegens geen succes verlengd: mijn give-away.
Je mag zelf een foto uitzoeken die je mooi vindt en dan kun je daarvan een door mij gemaakte kaart met bijpassende ook handgemaakte envelop winnen. De kans dat je wint is behoorlijk groot, want er komen 10 winnaars.
Dus: heb je mijn give-away tot nu toe gemist en wil je toch nog graag meedoen? Kijk dan bij Give-away en laat me daar via een reactie weten van welke foto jij graag een kaart wilt winnen. Ik verschuif de datum naar 10 september. Dan is zeker iedereen terug van vakantie en in de gelegenheid geweest om mee te doen.
Als ik dan nog steeds maar weinig reacties heb, dan weet ik genoeg......
En dan zal mijn volgende give-away iets heel anders zijn. Ik heb al een paar ideetjes. Ik ga vrolijk door!

Ik heb nu 200 blogjes geschreven, af en toe meer dan 200 pageviews op een dag en ga nu op naar de 200 volgers. Wat een magisch getal. Hihi, stel je voor dat er nog eens een dag komt dat ik 200 reacties op 1 blogje krijg. ;-)

Het leven is zwaar.....

Ik pas op een huis

en op heel veel dieren

2 honden

een ren vol kippen

konijnen en een cavia

een ontzettend schattige witte cavia

nog een paar konijnen

nog een paar cavia's

Plus 3 katten, maar die zijn de hort op, dus daar kon ik geen foto van maken.

En dan is het ook nog behoorlijk heet, dus ik heb het hartstikke zwaar...... ;-)

Gelukkig kan ik hierin bijkomen.

Ja, ik heb een heeeeeel zwaaaaar leven.

Zweedse wandeling

Als je in Zweden bent, moet je natuurlijk ook genieten van de natuur. En hoe kun je dat beter doen dan door een boswandeling te maken.
Op allerlei plekken in Zweden zijn gemarkeerde wandelroutes. Dus ook in de buurt van waar wij waren.

Rechts op dit kaartje zie je Örebro, waar ik zondag al over vertelde. En waar de rode dingetjes (hoe noem je die dingen?) staan, was de wandeling.
De wandeling heette Lunedsleden. En dit is het kaartje ervan.

De lengte van de totale wandeling, van Odlingen naar Lunedet, is ruim 13 km. Maar wij begonnen ongeveer halverwege, bij de parkeerplaats aan de Bregårdsskogen. En vanaf daar liepen we naar het noorden, richting Lunedet.

Het pad was smal, maar prachtig. We kwamen zoveel moois tegen onderweg, dat het veel teveel is om hier te laten zien. Daarom maar een paar foto's.

Het eerste stuk van de wandeling liep omhoog en al na ruim 1 km kwamen we op een hooggelegen punt, Furhöjden genaamd. Het uitzicht was daar erg mooi.

We zagen links van ons het meer Alkvettern liggen, dat ook op het kaartje links te zien is.

En als je omhoog keek, zag het er ook prima uit:

We liepen verder over het pad dat soms omhoog en soms omlaag ging.
Het was maar goed dat het een mooie dag was, want als het regent, kan het pad behoorlijk glibberig zijn, aangezien er veel grote (hunebed)stenen in liggen.
We werden zelfs gewaarschuwd voor steile afdalingen:

Waarschijnlijk is dit bord ook bedoeld voor langlaufers. In de winter is dit namelijk een gebied waar behoorlijk veel sneeuw ligt.

Onderweg naar het hoogste punt van de route kwamen we nog heel veel moois tegen. Misschien dat ik daar later nog eens wat foto's van laat zien. Als jullie dat tenminste op prijs stellen.
Hier nog 1 foto van een grote mierenhoop. Waar ook grote mieren in woonden en omheen liepen. Niet echt een plekje om uit te rusten dus.

Uitrusten deden we op het mooiste en hoogste punt van de wandeling, bij een sleeplift (in de winter echt in gebruik) met daarbij een uitkijktoren.

Donna, de hond, mocht ook mee wandelen. Helaas voor haar moest ze wel aangelijnd blijven, vanwege de wildverstoring.

Als je bovenop de uitkijktoren stond (wat ik niet durfde, want dan durf ik nooit meer naar beneden), kon je helemaal rondom over het bos kijken en zag je zowel het meer Alkvettern als het meer Lonnen beneden liggen. Een van mijn mede-wandelaars was wel dapper genoeg om op de toren te klimmen en hij nam mijn camera mee naar boven en maakte onder andere deze foto:

Op en top Zweden.
Op de foto zie je het eilandje in het meer Lonnen,dat je ook op het kaartje kunt zien.

Bij de uitkijktoren hielden we even pauze om onze meegebrachte boterhammen op te eten en nog wat water te drinken en daarna gingen we verder, naar beneden.
En als je naar beneden gaat, op een pad met allemaal stenen en wortels, dan moet je niet tegelijk willen lopen en foto's maken, maar goed kijken waar je loopt. Want anders gaat het fout.
Kortom: ik was gevallen. Dom dom dom.
Precies hier gebeurde het:

Tja, dat was dan ook weer zo'n plek waar je vooral om je heen wilt kijken en niet naar waar je je voeten neerzet.
Gelukkig had ik alleen een geschaafde en later bont en blauwe knie en was mijn fototoestel nog heel, want dit had natuurlijk veel slechter af kunnen lopen. Ik zei voor de grap maar dat ik best met de helicopter mee gewild had. ;-)
Maar voortaan ga ik hopelijk toch wel beter opletten.

Aan het eind van het pad kwamen we uit bij het recreatiegebied(je) Lunedet, waar onder andere een prachtig gelegen camping is.

En een horecagelegenheid, waar wij genoten van een welverdiende consumptie voordat we weer opgehaald werden door de zoon des huizes.
Het was een heerlijke middag!

Razendsnel haakprojectje

Speciaal voor de vakantie en om Zweedse boeken te kunnen lezen, heb ik een e-reader aangeschaft.
Dus uiteraard moest deze ook mee naar Zweden vorige week.
Maar er zat nog geen hoesje bij en dat is natuurlijk een beetje jammer, want dan kunnen er snel krassen op komen.

Hoewel ik niet zo veel tijd had, had ik nog wel een uitgehaald babytruitje dat ik onlangs bij de kringloopwinkel had meegenomen.


Van het truitje zelf heb ik helaas nooit een foto gemaakt.
Het was gemaakt van dikke katoen met een dubbele draad en dat leek me ook een goed plan voor mijn hoesje. Grote stappen, gauw thuis.
En zo ging het ook.
Na een paar uurtjes haken had ik een beschermhoesje op maat.

Het verdient geen schoonheidsprijs, maar is wel erg praktisch. En ik heb weer wat steken kunnen uitproberen.
De mooie grote rode knoop komt uit de knopenverzameling die ik van Jeanneke kreeg.
Kortom: een volledig recykleerproject.

Middagje Örebro

Zoals gezegd was ik een weekje op vakantie bij vrienden in Zweden.
Hun huis staat (voor Zweedse begrippen) niet zo ver van de stad Örebro (spreek uit als Eurebroe).

En omdat dat een mooie stad is, gingen we er een kijkje nemen. We hadden niet zo heel veel tijd (dat komt ervan als je 's morgens pas rond 11 uur je bed uit komt, maar wat maakt het uit, het is vakantie, het gaat om de rust en de gezelligheid), dus werd het een middagbezoek.

Örebro staat onder andere bekend om het mooie oude kasteel.

Dit slot staat midden in de stad, dus het is niet moeilijk te vinden.
Wij liepen er langs, omdat we op weg waren naar Wadköping. Dat is een soort openlucht museum met allemaal oude gebouwen die ooit ergens in Örebro hebben gestaan.
Ik zal later nog wat meer over ons bezoek hieraan vertellen.

Onderweg kwamen we langs een grote brug over de rivier de Svartå.

Overal in de stad kwamen we mooie bloembakken tegen. Ook aan de relingen van de brug.

We liepen langs appartementen met groene balkonnetjes.

Aan de overkant van de rivier staan niet de goedkoopste huisjes van Örebro:

Maar in verhouding tot wat wij in Nederland aan huizenprijzen gewend zijn kosten deze een schijntje.

We liepen door het Stadspark. Zo mooi!

In 2004 is het uitgeroepen tot Mooiste park van Zweden.
Ik heb er nog meer foto's van, maar dat wordt een beetje teveel van het goede.

Aan het einde van het park ligt Wadköping.

Maar daar zal ik dus nog een apart blogje over schrijven.
Hier wel alvast een doorkijkje naar een van de gebouwen.

Een en al schattigheid.
Jammer genoeg ging alles om 17.00 uur dicht, dus we konden niet alles bekijken. Maar dat is dan weer een mooie reden om nog eens terug te komen.
Het theehuis bleef wel open tot 19.00 uur, dus daar hebben we een tijdje lekker op het terras gezeten.
Vervolgens gingen we weer terug door het park.

Voor Zweedse begrippen was het er erg druk.

Aan het eind van het park is de Stadstuin.

En daar zagen we pruimen hangen (en moesten gelijk aan het gedicht van Hieronymus van Alphen denken)

en heerlijke rode bessen.

Die zowaar nog niet door vogels waren gevonden. Dus dat werd smullen!

Er lagen behoorlijk wat pruimen op de grond. Zonde om te laten liggen voor de vogels, vonden wij. Dus rapen maar. En de wandelstok van oma werd gebruikt als we er niet goed bij konden. :-)

Wat een lol! We leken wel een stelletje ondeugende kinderen.

Tenslotte zijn we weer serieus geworden en verder gelopen, terug naar de auto. Nog een stukje door het oude gedeelte van Örebro.
Daar kwamen we best veel leuke winkeltjes tegen. Helaas allemaal gesloten, omdat het al over zessen was.
Weer een reden voor een volgend bezoek.

We namen afscheid van Örebro met een kijkje op de brug bij het kasteel.

Is het geen plaatje?
Omdat ik er niet op gerekend had dat het zo'n fotogenieke stad zou zijn, had ik mijn grote (en betere) camera niet meegenomen. Ook dat is een les voor de volgende keer.

Vi ses, Örebro, hoppas jag. Oftewel: Hopelijk tot ziens, Örebro.

Dankjewel Sarah!

Ik schreef al eerder over de verwennerij die mij ten deel viel. En daar liet ik al het een en ander zien.
Maar bij thuiskomst van mijn reisje naar Zweden lag er weer een gezellige envelop, uit België deze keer, in mijn postvakje.
Tada tada tada, wat zat erin? Dit:

Leuke handgemaakte spulletjes.
Een tas (altijd handig), een gehaakte slipper-sleutelhanger (komt ook altijd van pas) en een fleurige bloembroche.
Daarbij een grappige kaart.
Met achterop de hartelijke felicitaties van Sarah van Een huis in de straat, omdat ik een van haar vakantie-give-aways had gewonnen.

En met dit blogje wil ik Sarah heel hartelijk bedanken!

Zweedse pannenlap oftewel grytlapp

Weten jullie nog dat ik een tijdje geleden dit boekje kreeg in ruil voor 2 lapjes stof?

Het is een Zweeds boekje uit 1966 met daarin 15 verschillende haakpatronen van grytlappar oftewel pannenlappen.

Ik kon haast niet wachten om er iets uit te gaan haken. Maar toch kwam er steeds iets tussen.

Totdat ik vorige week naar Zweden vertrok om daar een weekje bij vrienden te gaan logeren. Ik mocht maar 10 kg bagage meenemen (dat krijg je als je goedkoop wilt vliegen), dus ik kon geen zwaar cadeau in de koffer stoppen. En toen bedacht ik dat het misschien leuk zou zijn als ik tijdens mijn logeerpartij een paar echte Zweedse grytlappar zou gaan haken.

Ik vroeg de vriendin welke kleuren zij in haar keuken had en dat bleken rood, wit en zwart te zijn. Dus daarvan gingen bolletjes katoen mee. En haaknaalden, in de hoop dat daar bij de tassencontrole niet moeilijk over gedaan zou worden. Gelukkig mag je geen pincet of nagelschaartje mee in je handbagage, maar wel haaknaalden of een paraplu met punt. (voor de zekerheid: dit is ironisch bedoeld)

Ik liet de vriendin een patroon uitkiezen. Zij koos voor de allereerste pannenlap in het boekje.

En zo kwam het dat ik tussen al onze activiteiten door heerlijk zat te haken op verschillende plaatsen in en om het prachtige huis.

Met dit uitzicht aan de voorkant

en dit uitzicht aan de achterkant

had ik na een paar dagen haken een halve pannenlap.

En toen ik weer bijna naar huis moest, was de pannenlap af.

Helaas had ik toen zowel geen witte katoen meer als geen tijd meer om nog een tweede pannenlap te maken, dus die houdt ze nog tegoed.

Ik verklap niet waar de foutjes zitten die er door het gezellig kletsen en daardoor niet goed opletten in gekomen zijn. ;-)

P.S. Voor degenen die op vakantie waren: missen jullie mijn give-away niet? Er kunnen 10 winnaars zijn, dus je kans is heel groot. (hihi, nu nog zo ongeveer 100%)

Back from Sweden

Daar ben ik weer na heerlijk een weekje bij vrienden op bezoek te zijn geweest in Zweden.
Dit is hun huis daar:

Het was fijn om weer eens te genieten van de rust, de stilte, de ruimte, de vriendelijke mensen en de taal.

Dit was mijn kamer.

Ziet er romantisch en lieflijk uit toch?

Binnenkort zal ik nog wat meer vertellen over de dingen die ik de afgelopen week gedaan heb. En over wat er in die tijd in mijn tuintje gebeurd is.
I am back in town. ;-)